Адабиёт

Бундан бир ярим ойларча олдин водийдаги шаҳар маиший хизмат комбинати чиқарган маҳсулотларнинг сифатсизлиги тўғрисида тушган аризаларни текширгани борганди… тақсимчадан бир сиқим хандон писта олиб чақиб еди…

«Уруш йиллари бир майизни  40 бўлиб еганимиз, йўқчилик пайтлари қандай кўргуликларни кўрмайлик, аёллик шаънимизга доғ туширмадик», дерди бувим ўгитларида.

Ботирбой тушки овқатдан кейин ухлолмади. Тушликка зиғир ошидан тўйганича егани бир ёну, шу пайтда телефонининг тинмагани бир  ён бўлди. Аслида, каратиндан ётган одам зерикади, қани телефон деган матоҳ тўхтовсиз сас бериб турса! Мулоқотдан вақт ўтганини билмайсан.

Одамнинг шарманда бўлиши жуда осон экан. Ўн беш кун шифохонада ётаман деб, элу-юртга масхара бўлаёздим.