Адабиёт

Шогирд бўлиб умримни зое ўтказмасликка аҳд қилдим. Устамнинг: “Ҳой Сотимхон, ўзингни ақа-бақа ташламай, сабрли бўлиб

Людовик XIV даврида ўлимга ҳукм қилинган маҳбуслардан бири қалъанинг чекка бир бурчагидаги махсус изоляторда ҳибсда

ХIХ аср ўзбек мумтоз адабиётида кўплаб шоиру шоиралар етишиб чиқди. Улардан бири Жунайдулло Ҳозиқдир. У ўз даврида

Талабалик йилларим эди янгилишмасам. Ўзбекистон эндигина мустақилликка эришиб, тетапоя бўла бошлаган даврлар. Самарқанднинг нуфузли илм

Собир мўйловни кўрсам кулгим қистайди. У билан ёшлигимизда бўлиб ўтган бир воқеа ёдимга тушаверади.